Dopadlo mnie wiosenne rozleniwienie przesilenie. Zamiast pelna energii wyrywac na dwor przewracam sie na drugi bok. Juz nawet nie probuje wstac rano wczesniej by pobiec do pracy. Wieczorem pedalujac po zatloczonym Londynie planuje jakby tu i gdzie pobiegac. Ale zanim dotre do domu jestem tak wykonczona probami nierozjechania zadnego paletajacego sie po sciezce rowerowej przechodnia, ze po opadnieciu na kanape juz tam zostaje. Potem bede narzekac, ze za malo treningu i nie moge dobiec do mety. Zadziwiajace, czesciej i chetniej biegalam gdy bylo zimno, pochmurno i zalegalo sniegiem niz teraz.
Wczoraj wybralam sie na Piccadilly Circus w poszukiwaniu skarpetek. Nie bede ryzykowac kolejnego odcisku. Planowalam wybrac sie do Nike, ale przedzieranie sie przez hiper zatloczona Oxford Street w godzinach pozno popoludniowych bylo ponad moje sily. No wiec poszlam po skarpetki, ale do Lillywhite'a nie idzie sie nigdy po jedna rzecz. To sklep sportowy rozrzucony na 6 pietrach z przecenami na wszystko: od biegania po futball, golf i inne cuda wianki. Dzial z bieganiem jest strategicznie umieszczony na ostatnim pietrze (wysokosc wispinaczki schodowej odstrasza wiekszosc turystow, ktorazy odpadaja gdzies na 3 wiec na ostatnie pietro docieraja tylko najwytrwalsi. Do tej pory wizja wpinania sie na ostatnie pietro dzialala ostudzajaco na wszelka chec zakupowa. Niestety odkrylam winde, ukryta w zaulkach wieszakow na polparterze. Po godzinie szwendania sie pomiedzy polkami, zerkania tesknym zwrokiem na wieszaki z Gore wyszlam z para skarpetek Nike Elite, pasem biodrowym z bidonem (stwierdzilam ze sie przyda gdy po ostatniej niedzielnej 25kilometrowej przebiezce z jezykiem jak wior wpadlam do przydroznego pubu blagajac barmana o szklanke kranowy i grozac natychmiastowa smiercia na jego oczach), chusta na glowe, kolejna para spodenek 3/4, stanikiem Adidasa (90% taniej) i 2 parami okularow (1 funt). Taaak, zdecydowanie zakupy biegowe wychodza mi lepiej niz samo bieganie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz